خانه شاعران جهان | Persian Anthology of World Poetry خانه شاعران جهان | Persian Anthology of World Poetry 
خواب میبینم دوستم نمیمیرد.
آب داخل ریههایش هواست
روی سینهاش مینشینم
دهان به دهانش میگذارم
درونش خشک است
آب برکه روی ماسه ها خشک میشود.
در این خواب دوستم نمیمیرد.
فردا سی و پنج ساله میشود
هدیههایش را باز میکند
شمعها را فوت میکند
شوهرش، بچههایش، همهی ما
فوت میکنیم
هوا را نفس میکشیم، هوا را.
آب برکه داخل برکه خشک میشود.
باسلام
“آب داخل ریههایش هواست”یعنی چه؟
گویا دوست شاعر بر اثر غرق شدن در آب مُرده. شاعر خواب میبینه که درون ریههای دوستش آب نیست، بلکه هواست (یعنی خفه نمیشه). تاکید خط یکی مونده به آخر روی «هوا را» موضوع رو روشنتر میکنه.