پرنده؟ پرندگان؟

پرنده؟ پرندگان؟
فقط یک پرنده‌‌ی تنها در دنیاست
که با هزار بال می‌پرد و می‌خواند
با تحریرهای بی‌شمار، همیشه تنها؟
آینه‌اند آسمان و زمین؟
هوا آینه‌ی هواست
و پرنده‌ی بزرگ
فقط تنهایی‌اش را تکثیر می‌کند
در هزار تجلی؟
(برای همین پرندگان‌اش می‌نامیم؟)
یا شاید یک پرنده نیست؟
و آن‌ها
یک صیغه‌ی جمعی کشنده‌ی بی‌کرانند،
عین دریا،
دسته‌ی بی‌شمار، امواج‌ بال‌ها،
آن‌جا که نگاه می‌جوید و جان می‌خواهد
حقیقت یک پرنده را دریابد،
حقیقت جوهر بی‌پایان‌اش را،
حقیقت یک زیبا را؟