شعر اسکیمو

در روزگاران دور عتيق
وقتی مردم و حيوانات بر زمين می‌زيستند.
آدم می‌توانست حيوان شود اگر می‌خواست
و حيوان می‌توانست انسان باشد.
گاهی آدم بودند و
گاه حيوان
و در اين ميان هيچ تفاوتی نبود.
همه به يک زبان حرف می‌زدند
زمانی‌که واژه‌ها، جادو بودند.
ذهن آدمی قدرت‌های مرموز داشت
و واژه‌ای که تصادفن بر زبان می‌آمد
ممکن بود نتايج شگفتی داشته باشد.
در ‌آنی عمل می‌کرد
و آن‌چه مردم می‌خواستند ، اتفاق‌ می‌افتاد.
فقط بايد آن را بر زبان می‌آوردی.
هيچ‌کس نمی‌تواند توضيحش دهد:
چنین بود که بود.