در ابهام
پروانهی شب نیز سر رسید
نه زیبا و نه شوم،
تا گمکند خود را
میان اوراق کاغذ.
نوار فرسوده و سست کلمات
با او
از هم میگسلد.
باز میگردند
هردو، آیا؟
در ساعتی از شب شاید
وقتی میل نوشتنام نیست
چیزی شومتر شاید
از این پروانهی پنهان
که میپوشاند نور را
چنان که خجستهفالیها.