کنار من باش،
نزدیک،
تنها آنوقت
سردم نیست.
از اقصای فضا
سرما میخروشد
به درون.
ابهتِ او را میبینم و
خردی خود را.
آنوقت نیازم را در مییابم
به بازوان گرهکردهات:
آن دو شعاع نورِ کائنات.
اثری از : محسن عمادی پوشویاتوسکا
کنار من باش،
نزدیک،
تنها آنوقت
سردم نیست.
از اقصای فضا
سرما میخروشد
به درون.
ابهتِ او را میبینم و
خردی خود را.
آنوقت نیازم را در مییابم
به بازوان گرهکردهات:
آن دو شعاع نورِ کائنات.