عصری با درختان،
خاموش و روشن.
سکوت خود را، اشیا
بسانِ زنگولهشان میبرند.
سایه دارند و قبولش میکنند.
نام دارند و فراموشش میکنند.
اثری از : محسن عمادی گابریل زید
عصری با درختان،
خاموش و روشن.
سکوت خود را، اشیا
بسانِ زنگولهشان میبرند.
سایه دارند و قبولش میکنند.
نام دارند و فراموشش میکنند.