گل

گل


گل

سنگ

سنگی در هوا که من دنبال می کنم

چشم تو، چنان کور چون سنگی

ما دست بودیم

ما تاریکی را خالی کردیم

ما کلمه را یافتیم

کز پس تابستان  می آمد

گل

گل- کلمه ای کور

چشم تو و چشم من

آبیاری اش می کند

رشد

دیوارقلب بر دیوار قلب

برگ می دهد

یک کلمه دیگر، مثل این، و چکش ها

تاب می خورند در فضا

درباره‌ی فرشته وزیری نسب

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

این سایت از اکیسمت برای کاهش هرزنامه استفاده می کند. بیاموزید که چگونه اطلاعات دیدگاه های شما پردازش می‌شوند.