اروپا

گهواره‌ی سرمایه‌داری بود اروپا و کودک را در گهواره با طلا و نقره‌ی پرو، مکزیک و بولیوی پرودند. کرورها از آمریکا باید می‌مردند تا بچه چاق شود، تا قوی بار بیاید، با زبان‌های پیشرفته، هنر، علم، شیوه‌‌های عاشقی و زندگی، ابعاد آتیِ انسان‌بودن.

چه‌کسی می‌گوید که فرهنگ رایحه‌ای ندارد؟

سلانه‌سلانه می‌گذرم از رم،پاریس(چه شهرهای زیبایی).
در ویاکورسو در بولمیش ناگهان رد تای‌نوس را می‌گیرم که سگ‌های اندلولسی‌اش بلعیده‌اند، یا گوش‌های بریده‌ی اونا را، یا آزتک‌ها را که خود را در دریاچه‌ی تنوچ‌تیتلان نابود می‌کنند، یا اینکاهای ریزنقش که در پوتوسی درهم می‌شکنند، کراندی، آرائوکان، کنگو، کاربالی، به بردگی رفته یا قتل عام شده.

بوی کهنگی نمی‌دهی، ای اروپا.

بوی مضاعفِ انسانیت می‌دهی، بوی آن‌که می‌کشد و آن‌که کشته می‌شود.

قرن‌ها گذشته‌اند و زیبایی مغلوبان هنوز
بر جبین‌ات می‌گندد.