خانه شاعران جهان | Persian Anthology of World Poetry خانه شاعران جهان | Persian Anthology of World Poetry قطار به ایستگاه برمی‌گردد اما آن‌ها که قرار بود دیدار کنند دیگر پیر شده‌اند. هرکس به راه خودش می‌رود انگار هرگز آن‌جا نبوده‌است. چمدان رها می‌شود بر چرخ دستی زنگار بسته. زیر قوس تالار پرنده‌ها پرواز می‌کنند مثل لکه‌هایی در بخار ابرهای سفید. کودکی می‌ایستد آن‌جا شبیه توست، نگاه می‌کند به بالا به تو و پنجره‌های بسته.
