در نیویورک

در نیویورک


تو
در اندوه مستراح‌ها،
کنار شلنگ برنزی
(عشق، عشق در کلیساهای نمناک)

آه، باید که هق‌هق کنی در سلمانی‌ها
(در آینه‌ها،‌ در مرگی که در چشم‌هایت بود)

پس این است گریستن.
و آن مادران،
زرد با تعفن غم‌خوارگی:
پس این است گریستن.

آه وقاحت، آه فولاد.
آب‌ سودا و
ملافه‌های بستر را دیدم
و در موزه‌ها کنار حلاوت،
مغناطیس‌های مرگ را.

آن‌ها عریانت کردند
بر عاج
(پیرزنان در فاحشه‌خانه‌های عمیق)
و اندازه‌ات کردند در غم، تاریک:

پس این است گریستن، پس این است گریستن.

به لب‌هایم رحم کن
و به جانم رحم کن در مخازن:
به الکل رحم کن
در اتاق‌های درخشان خواب.

خیانت‌ها را دیدم، بیماری‌ها را:
زخم آبی را بر زبانت،
اعداد سیاه را در دلت:

آه بوسه‌ها، آه شبه‌جزیره‌ها
پس این است گریستن.

پس این است گریستن
و مارها در نیویورک گریه می‌کنند

پس این است گریستن.

درباره‌ی محسن عمادی

محسن عمادی (متولد ۱۳۵۵ در امره، ساری) شاعر، مترجم و فیلم‌ساز ایرانی است. عمادی در دانشگاه صنعتی شریف، رشته‌ی مهندسی رایانه را به پایان رساند. فوق لیسانس‌اش را در رشته‌ی هنرها و فرهنگ دیجیتال در فنلاند دریافت کرد و تحصیلات تکمیلی دکترایش را در دانشگاه مستقل ملی مکزیک در رشته‌ی ادبیات تطبیقی پی گرفت. او مدیر و صاحب امتیاز سایت رسمی احمد شاملوست. اولین کتابِ شعرش در اسپانیا منتشر شد و آثارش به بیش از دوازده زبان ترجمه و منتشر شده‌اند. عمادی برنده‌ی نشانِ افتخار صندوق جهانی شعر، جایزه‌ی آنتونیو ماچادو و جایزه‌ی جهانی شعر وحشت در اسپانیا بوده‌است و در فستیوال‌های شعرِِ کشورهایی چون فرانسه، اسپانیا، مکزیک، آمریکا، هلند، آلمان، پرتغال، برزیل، فنلاند و ... شعرخوانی کرده‌است. در حال حاضر ساکن مکزیک است. وی اداره تارنمای رسمی احمد شاملو و نشر رسمی الکترونیکی آثار شاملو از جمله «کتاب کوچه» را بر عهده دارد.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

این سایت از اکیسمت برای کاهش هرزنامه استفاده می کند. بیاموزید که چگونه اطلاعات دیدگاه های شما پردازش می‌شوند.