به چه عشق می‌ورزیم؟

خدایا،
به چه عشق می‌ورزیم وقتی عاشق می‌شویم؟
به نور موحش زندگی
یا به نور مرگ؟
دنبال چه می‌گردیم؟
چه می‌یابیم؟ عشق؟
عشق کیست؟ زنی‌است با ژرفایش؟
گل‌های سرخ و آتشفشان‌هایش؟
یا این خورشید سرخ‌ با خون متلاطم‌ام
وقتی غرقه می‌شوم در اعماقش تا آخرین ریشه‌ها؟
شاید ملعبه‌ای بیش نباشد همه‌چیز خدایا!
و نه زنی هست و نه مردی:
تنها تنی تنهاست: از آنِ تو
پراکنده در ستارگان زیبایی
در ذرات گریزان ابدیتی مشهود
که در آن جان می‌دهم خدایا،‌
در این نبرد،
از آمدن و رفتن به میانشان،
در خیابان‌ها
از توان عشق ورزیدن به سیصد زن
در یک زمان
چرا که همیشه محکوم‌ام به فنا در یک تن
همین تن.
همین و تنها همین تن
که عطیه‌ی تو بود
در آن بهشت کهن.