بر فراز گل سرخی که عروج می‌کند

بر فراز گل سرخی که عروج می‌کند


جان خواهیم داد بارها و بارها بر این ساحل، بر کرانه‌های نور
گل سرخ انکار می‌کند زندگینامه‌اش را، فرو می‌افتد از سویی
بر فراز کیلومترها و کیلومترها جنگل بی‌انتها
بر فراز معماریِ سایه افکنِ این زمین بر عشق دیرینه‌اش
بر فراز گل سرخی که عروج می‌کند به ریخته‌گریِ ابرها با هوا

۱۹۹۰

درباره‌ی کامیار محسنین

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

این سایت از اکیسمت برای کاهش هرزنامه استفاده می کند. بیاموزید که چگونه اطلاعات دیدگاه های شما پردازش می‌شوند.