آخرین شعرها، شعرهایی هستند
که آنها را به آغاز برمیگردانم
و امیدی را دنبال میکنم
که مدام
به اشاره
فرایم میخواند
امیدی که جایی در سطرها
انتظار میکشد
در چشماندازی تقریبن مسطح
این آخرین شعرهاست
که از کلمات برساخته شدهاست
در آمده به سراسر راهی
که پیشاپیش
آنجا بود.