غروب

غروب


(آيا لوسى ِ من پا در جويبار نهاده بود؟)

سه سپيدار گشن
يك ستاره.

سكوت فروخورده‌ى غوكان
تور نازكى را ماند
سوزن‌دوزى شده به نقش‌هاى سبز.

كنار رود
درختى خشك
خود را شكوفا شده مى‌يابد
با دواير درهم.

و رؤياهاى من بر آب
به سوى دخترى از غرناطه مى‌گريزد.

درباره‌ی احمد شاملو

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

این سایت از اکیسمت برای کاهش هرزنامه استفاده می کند. بیاموزید که چگونه اطلاعات دیدگاه های شما پردازش می‌شوند.