ورای جهان

ورای جهان


به مانوئل انگلز اوريتس

صحنه
دژهاى سر به فلك كشيده.
پهناب‌هاى عظيم

فرشته:
انگشترى ِ زناشويى را
كه نياكانت به دست مى‌كردند بردار.
صد دست، زير سنگينى ِ خاك خويش
به بى‌بهره‌گى از آن اندوه مى‌خورد.

من:
من بر آنم كه در دستان خويش
گل ِ سترگ انگشتان را احساس كنم،
كنايتى از انگشترى.
خواهان آن نيستم.

دژهاى سر به فلك كشيده.
پهناب‌هاى عظيم.

درباره‌ی احمد شاملو

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.