ورای جهان

به مانوئل انگلز اوريتس

صحنه
دژهاى سر به فلك كشيده.
پهناب‌هاى عظيم

فرشته:
انگشترى ِ زناشويى را
كه نياكانت به دست مى‌كردند بردار.
صد دست، زير سنگينى ِ خاك خويش
به بى‌بهره‌گى از آن اندوه مى‌خورد.

من:
من بر آنم كه در دستان خويش
گل ِ سترگ انگشتان را احساس كنم،
كنايتى از انگشترى.
خواهان آن نيستم.

دژهاى سر به فلك كشيده.
پهناب‌هاى عظيم.