خانه شاعران جهان | Persian Anthology of World Poetry خانه شاعران جهان | Persian Anthology of World Poetry 
باباى پيرم يه سفيد پوس بود
ننه‌ى پيرم يه سيا.
اگه روزى روزگارى نفرينش كرده‌م
نفرينمو پس مى‌گيرم حالا.
اگه روزى روزگارى ننه پيره‌ى سيامو نفرين كرده‌م و
آرزو كردم بره به جهنم ِ سيا،
دل‌شيكسّه‌ى اون آرزوى زشتم و
براش آرزوى خير مى‌كنم حالا.
بابا پيره‌م تو يه خونه‌ى درَندشت از دنيا رفت
ننه پيره‌م كنج ِ آلونك ِ بينوايى.
نمدونم خودم كه نه سفيدم نه سيا
كُلنگم زمين مى‌خوره تو چه جور جايى.
