بایگانی نوشته‌های رابه انکل

هرچه عمر بلندتر
به رویا شبیه‌تر.
ای دلِ مجروح،
عنقریب آرام خواهی گرفت
سبکبار…

چه‌چه‌ پرنده‌ای پرمی‌گیرد
چنان حلقه‌‌ی دامی
پراکنده بر امواج.
به دور دوار سرگیجه
از …

آسایش‌ام را
حریص‌ترم از مورچه‌ای
برای تیغه‌ی علف.
دستی
اگر به من نزدیک شود…

تنها یک خیال در سر دارم
اگز حیات بساط رایحه‌اش را برچیند
خردم می‌کند.…

موشی هستم
بیش‌ از اندازه متمدن.
مرا در کف دستت بگیر و
احساس کن…