بایگانی نوشته‌های یارکو لاینه

نقش‌های سیاه‌قلم،
ایمان و شک
هر دو
زیر آستین پالتویی خیس جامانده‌اند.
شهر بیدار …

آخرین باغ وحش بر دیوار پناه‌گاه نقاشی شده‌است:

این تصویر دقیق بهشت است کسی …

محروم از همه چیز
به زانو درآمده‌ای
زمین خورده‌ای،
نمی‌ایستی و نمی‌جنگی.
دندان‌های خودت …

چراغ‌های کافه خاموشند

طنین قدم‌های دزد یک‌دست آژیر خطر می‌شود:

در پارک مجسمه‌ی روحانیون …

خیابان‌ها که سفید می‌شوند
مثل پنج فصل که می‌گذرند
تو را به خاطر می‌آورم…

قطار عظیم‌الجثه در دل شب گریه می‌کند
و ایستگاه می‌پرسد:

«هی! لوکوموتیو، گریه می‌کنی؟»…