اعتدال بهاری | ایمی لاول

بوی خوش سنبل مثل مه‌ای پریده رنگ و تنک

بین من و کتابهایم نشسته؛

باد جنوب از اتاق می‌گذرد

و تن شعله‌ی شمع را می‌لرزاند.

عصب هایم تیر می‌کشند از صدای چک چک باران پشت پنجره

و خیالم پریشان است‌ از جوانه‌های سبزی که آن بیرون، در شب

سر بر می‌آورند.

چرا اینجا نیستی که فتحم کنی

با فراوانی عشق ناگزیرت.