برای سالگرد مرگم | دبلیو. اس. مروین

هر سال بی آنکه بدانم از روزی گذشته‌ام

که در آن آخرین شعله‌های آتش به سویم موج برمی‌دارند

و سکوت، آشکار خواهد کرد

مسافر خستگی‌ناپذیر را

بسان پرتو یکی ستاره‌ی بی‌فروغ

آنگاه دیگر

در زندگی نخواهم دید خود را در جامه‌ای غریب

حیران بر زمین

و نخواهم دید عشق یک زن را

بی‌شرمی مردان را

و خود را که می‌نویسم امروز پس از سه روز باران

و نمی‌شنوم آواز چکاوک را و تمام خواهد شد سقوط

و تعظیم، بی آنکه بدانی به چه.