این زندگانی من است:
این ماسههای صاف
با نقشهای مواجِ پیشکشِ باد
این صدای من است:
این صدف خالی
سایهی یک صدا
نگاهبانِ مویهی خویش.
این حزن من است:
این مرجان شکسته
کز اوقات نگونساریاش
جان به در میبرد.
اینجا میراث من است:
این دریای تنها:
که یک سو عشق بود و
دیگر سو، فراموشی.