آن‌چه می‌گذرد به جا خواهد ‌ماند

آن‌که می‌میرد
به ایده بدل می‌شود.
به مردگانت اندیشه کن.
در هر واژه
دو چشم از گذشته‌ها
تو را زیرنظر دارند.
تمامشان در اعماقِمان
به خواب می‌روند:
گل‌های سرخ پرپر باغ‌های شیراز
ما‌ه‌های خونین بابل و
زورق‌های نقره‌ای
که در نیل غرق می‌شوند.
آن‌چه می‌گذرد
به جا خواهد ‌ماند.

یک‌روز، ما هم ایده می‌شویم و
سکوت را بارور می‌کنیم.
آن‌وقت، هیچ کس به خاطرمان نمی‌آورد
چرا که حضور داریم
در جان ایده‌ها،
در جسم سخن.