قطره خونی بر برف

قطره‌ خونی بر برف
همان تصويری‌است
که بيش از همه دوست می‌دارم.

در آن برهنه می‌کنم خود را
ابداع می‌کنم خود را
چشم پوشيده بر تعلیم نزاکت‌ و حیا
و هرچه بيرون اين خشونت است.

چنان لبخندی بی‌رحم و عبث
که پیشکش می‌شود به شکست‌خورده دشمنی .

يا وقتی می‌آيی،
دهانت هنوز نمناک است
و بی‌تفاوت،
نگاه می‌کنم که می‌گذری.

قطره‌ خونی بر برف
در خود فراهم کرده‌است
هر آن‌چه را که انتظار می‌کشم
خمیده بر زانوانم
در سربیِ این سکوت .