در دوزخ

چه زیباست دوزخ، آه!
کسی از مرگ سخن نمی‌گوید
بر جام‌های زمین بنا می‌شود
و گل‌های سوزان‌اش می‌آرایند….
کسی واژه‌ای تهی بر زبان نمی‌راند
نه کسی مست است، نه کسی خفته
نه لمیده و نه خاموش نشسته.
در دوزخ
هیچ‌کس سخن نمی‌گوید، همگان جیغ می‌کشند
اشک، اشک نیست و اندوه، قدرتی ندارد.
نه کسی بیمار است و نه کسی خسته.
پابرجا و ابدی‌است دوزخ.