به دوستانم

به دوستانم


دوستان عزیز، اینجا

به معنای تام تر کلام می گویم دوستان:

همسر، خواهر، همراهان، خویشاوندان،

همکلاسان، مردان و زنان،

کسانی که تنها یکبار دیده ام

یا تمام عمر ملاقاتشان کرده ام:

به این شرط که در بینمان، دست کم برای یک آن،

کشیده شده باشد تیغه ای،

ریسمانی درست و راست،

برای شما سخن می گویم، یارانم در این سفر

کُند، نه بی بهره از تلاش،

و همینطور برای شما که از کف داده اید

روح را، روان را، آرزوی زیستن را؛

یا هیچکس، یا کسی، یا شاید که فقط یکی، یا تو

که مرا می خوانی: به یاد آر آن زمان را

پیش از آنکه موم سفت شود،

وقتی هر کداممان مُهری بودیم.

هر کداممان مرقومه ای حمل می کنیم

از دوستی که در راه دیده ایم؛

در هریک، رد آن یک.

به نیکی یا که شر،

به خرد یا که جهل

هر کسی را یکی مُهری نهاده است.

اینک که زمان در منگنه می گذارد ما را به اضطرار،

و کارهایمان به پایان رسیده اند،

برایتان آرزویی دارم خُرد

که این خزان دراز باشد، و مهربان.

درباره‌ی کامیار محسنین

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

این سایت از اکیسمت برای کاهش هرزنامه استفاده می کند. بیاموزید که چگونه اطلاعات دیدگاه های شما پردازش می‌شوند.