خانه شاعران جهان | Persian Anthology of World Poetry خانه شاعران جهان | Persian Anthology of World Poetry 
چشمک بزن چشمک ستاره کوچیک من
دلم میخواد بدونم چطور میتابی تو به من
تو که بالای سر دنیا، اون بالا بالاهایی
تو که مثل الماس تو آسمونایی.
خورشید تابون که بره
هرچی نوره باهاش میره
فقط تویی که میدرخشی نورَک من
چشمک میزنی چشمک تو شب من.
مسافر سرگردون تو تاریکی شبها
به تو میگه ممنون ای اخترک زیبا
اگه ندرخشی، اگه نزنی چشمک
گم میشم من بیتو ستاره کوچک.
تو آسمون آبی تیرهٔ شب همیشه تویی که باقی میمونی
اگه این پرده بره کنار، میبینم که دزدکی منو میپای
چشماتو هیچوقت نمی بندی تو به روی من
تا خورشید بیاد به آسمون و بتابه به من.
تویی روشنک ای نور کوچک
راه مسافر از تو روشنه تو دل شب
گرچه نفهمیدم چطور میتابی تو به من
اما چشمک بزن چشمک ستاره کوچیک من.
