یکی با آب رفت یکی زیر سنگ یکی با آتش به هوا یکی جنگید با ترس به تنهایی ما را به خاطر بسپار، گرچه رفتهایم. ستاره بر سر دوشی میدرخشد توپ میآید و میدرد خط روشن روی صفحه صاف می شود فشنگی بینام سرگردان… ما را به خاطر بسپار. فراموشمان نکن. یکی خوابیده در میان حلقههای گل، از یکی هیچ باقی مانده؛ یکی سر به سر بقیه میگذاشت، میخندید، شانه بالا میانداخت که بگوید مهم نیست. فراموش نکن ما هم اینجا بودیم. آیا آنان که از پا درآمدند دلتنگ باد میشوند هنوز دلتنگ آن نفس شیرین آسمان؟ آیا غبطه میخورند هنور به سنگ و خزه یا به یک آن برق تند و کم سوی چشم آفتابپرست ما بر آب میرویم، برهوا نوشته می شویم. بیا یاد کنیم از آنان که گم شدند، برده شدند، رها شدند، که آن فاتحان پر شکوه از شرم لال شدهاند. بایست در سکوت به یاد آنان که رفتند و گوش کن: آنان که نیستند، ناشناس و بی نام و نشانند… به خاطر بسپار زمزمههایشان میدان جنگ را پر کرده است.
دربارهی آزاده کامیار
آزاده کامیار در دی ماه ۱۳۵۹ در شهر شاهی به دنیا آمد. رشتهی ترجمه را در دانشگاه تا کارشناسی ارشد دنبال کرد، چند سالی علاوه بر ترجمه در دانشگاه آزاد ترجمه تدریس کرد، حالا اما فقط مترجم و ویراستار تمام وقت است. گاهی نیز کارگاههای ترجمه برگزار میکند. اولین اثرش در مجله کارنامه منتشر شد. با مجلات عصر پنجشنبه، شوکران، نویسار، آزما و همشهری داستان و ... ادامه یافت. نخستین اثر رسمی: مجموعه شعرهای لیندا پاستان با عنوان «دوئتی برای یک صدا« (نشر چشمه). آثار بعدی: مجموعه شعرهای لی یانگ لی با عنوان «کتاب شبهایم» (نشر حکمت کلمه)، مجموعه شعرهای لئونارد کوهن با عنوان «کتابِ خواستن« (نشر حکمت کلمه)، کتاب «در دام کمالطلبی» نوشته روانشناس و اسطورهشناس کانادایی ماریون وودمن (نشر هیرمند). مجموعه شعرهای ایلیا کامینسکی با عنوان «رقص در اودسا»، کتابی که بهگفتهی وی برایش حکم کتاب مقدسش را دارد، از دروازهی ارشاد درون رفت و به در نشد. پس تبدیلش کرد به کتاب الکترونیکی و حالا در وبسایت شخصیاش در دسترس است. از این کتابها هویداست علاقهی اصلیاش شعر و اسطوره است، که برای وی مترادفند.