این سو

این سو


نورى هست كه ما
نه مى‌بينيمش نه لمسش مى‌كنيم.
در روشنى‌هاى پوچ خويش مى‌آرامد
آنچه ما مى‌بينيم و لمس مى‌كنيم.

من با سر انگشتانم مى‌نگرم
آنچه را كه چشمانم لمس مى‌كند:
سايه‌ها را
جهان را.

با سايه‌ها جهان را طرح مى‌ريزم
و جهان را با سايه‌ها مى‌انبارم
و تپش نور را
در آن سوى ديگر
مى‌شنوم.

درباره‌ی احمد شاملو

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

این سایت از اکیسمت برای کاهش هرزنامه استفاده می کند. بیاموزید که چگونه اطلاعات دیدگاه های شما پردازش می‌شوند.