من که اصلا نمی فهمم مردم چرا زل میزنن به من
وقتی لباسامو درمیارم و پایین پلهها میرقصم من.
یا وقتی هویج فرو میکنم تو هر دو تا گوشا
بعدش هم موهامو سبزمیکنم و میرم به فروشگاه.
خب خوشم میاد از کارهای خل خلی و لباسای قشنگ قشنگ
اگه فرشته هم بودم بالهامو مثل رنگینکمون میکردم رنگ به رنگ!
چرا مردم نمیتونن منو قبول کنن همونطوری که هستم؟
چیه مگه فقط یه کم مثل اونا نیستم، خب من متفاوت هستم
اصلا نمیخوام عوض بشم، بشم کسی که نیستم
خوشم میاد از کسی که هستم، خب من همینم که هستم.