پنجاه و نهم: ماهی کپور

اثری از:لارش گوستاوسون، سهراب رحیمی

آن کلمه‌ی عجیب و غریب را

در خواب می جستم

و اصلا نمی‌توانستم پیدایش کنم

وقتی خواب یک ماهی / با چشم‌های قرمز دیدم

بیدار شدم.

با نان جویده و قلاب خمیده

شکارش آسان بود

خیلی کندذهن تر از مرواریدماهی‌های مهربان بود

این رقاصه‌ی خستگی ناپذیر آبهای ساحلی ی گرم

***

آری، این رویا

از زیبایی و از رقص؛ به واقعیت پیوست

و هیچکس در تمام جهان نمی‌دانست

نام ماهی‌ کپور؛ ماهی  کپور است.

لارش گوستافسون در ماه مه سال 1936 در شهر وستروس نزدیک استکهلم بدنیا آمد. سالها در دانشگاه اوپسالا در رشته های تاریخ ادبیات، زیبایی شناسی، جامعه شناسی و فلسفه تحصیل کرد و در سال 1978 در رشته ی فلسفه دکترا گرفت. و سپس در دانشگاه اوستین در تگزاس به عنوان پروفسور مطالعات ژرمنی و فلسفه ی معاصر استخدام شد.او تاکنون بیش از پنجاه کتاب نوشته که شامل شعر، رمان و نقد ادبی ست. وی از اولین کسانی بود که نقد مارکسیستی از ادبیات را در دانشگاههای سوئد تدریس کرد. از نظر شعری وی را بعد از« ترانسترومر» در ردیف بزرگترین شاعرانی می شناسند که از پایه گذاران مدرنیسم در شعر امروز سوئد است. این شعر از کتاب « مصرف آتش» اقتباس شده؛ کتابی که در سال 2010 در استکهلم منتشر شد.