دلتنگىهاى آدمى را
باد ترانهيى مىخواند،
رؤياهايش را
آسمان پُر ستاره ناديده مىگيرد،
و هر دانهى برفى
به اشكى نريخته مىماند.
سكوت
سرشار از سخنان ناگفته است
از حركات ناكرده
اعتراف به عشقهاى نهان
و شگفتىهاى بر زبان نيامده.
در اين سكوت
حقيقت ما نهفته است
حقيقت تو
و من.