برگردان این شعر پیش کشی است به برادرم مودب (میرعلایی)
به پاس محبت های همیشه گی اش
برایم صندلی یی بیاور
در میان
تند باد
صندلی یی برای من
و برای همه
نه فقط
برای تسکین
و تن های خسته
که
برای هر قصد
و برای هر کس
برای توان به باد رفته
و لختی تامّل
یک صندلی تکی
نخستین نشان
از
آرامش
است.
(از دفتر چکامه برای چیزهای معمولی)