مطرب

مطرب


چون نيشم به خنده وازه
چون گلوم
پُر ِ آوازه،
فكرشم نمى‌كنى
چه رنجى مى‌برم
بعد ِ اين همه سال
كه دَردَمو پنهون كرده‌م.

چون نيشم به خنده وازه
زارى ِ جونمو
نميشنوى.
چون پاهام تو رقص چالاكه
نمى‌دونى كه
حسابم با زنده‌گى
پاكه.

درباره‌ی احمد شاملو

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.