مطرب

مطرب


چون نيشم به خنده وازه
چون گلوم
پُر ِ آوازه،
فكرشم نمى‌كنى
چه رنجى مى‌برم
بعد ِ اين همه سال
كه دَردَمو پنهون كرده‌م.

چون نيشم به خنده وازه
زارى ِ جونمو
نميشنوى.
چون پاهام تو رقص چالاكه
نمى‌دونى كه
حسابم با زنده‌گى
پاكه.

درباره‌ی احمد شاملو

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

این سایت از اکیسمت برای کاهش هرزنامه استفاده می کند. بیاموزید که چگونه اطلاعات دیدگاه های شما پردازش می‌شوند.