لندی‌ها

هی ماه، سلام!
يارم را رسوا نکنی!
او دارد پيش من می‌آيد!…

از بلندی‌ها بالا می‌روم و
از نزديک نگاه می‌کنم
که بستر کاروانيان را
کجا …

نیمه‌های شب است
و به روستا رسيده‌ام
کسی جرات می‌کند يارم را بيدار کند؟…

همگان را
راهزانان به تاراج برده‌اند
و من در نفس‌های يارم
به يغما رفته‌ام.…

بيا
و مرا در نور ماه ببوس، نازنين
چرا که زلف‌ام
در تاريکی
آشفته …

حالا که يارم
شکست‌خورده از جنگ بازآمده،
چاره‌ای ندارم
جز اين‌که بوسه‌ای که به …

دست‌ات را به من بده!
به ميدان می‌رويم و
عشق می‌ورزيم و
می‌ميریم،
اگر …

برگرد،
حالا که گلوله‌های تفنگی ناشناس،
سوراخ سوراخت کرده
من زخم‌هايت را بخيه می‌زنم …

تکه تکه شده‌ام
و بايد که خرد و ريز وجودم را جمع کنم
اما …

مژه‌هايت شرحه شرحه کرده دلم را،
بی‌رحم نباش!
آرام آرام
چشمانت را بگشا
همان‌‌گونه …

برتن يارم کفن سرخ می‌پوشند و
تن من
باران مشعل‌های مشتعل است.…