بایگانی نوشته‌های فرشته وزیری نسب

از کتاب تصویر ها

دستها را بلند می کنم عشق من، می شنوی؟
خش …

تو آنچه هستی  که در حرکت است

آبی که مرا با خود می برد…

زمانی می اید که دیگر نمی توانی بگویی، “خدای من”

زمانی که همه چیز …

هر بار بیشتر سقوط می کنم

دورتر از سطوحی

که به گذر گام های …

سنگ

سنگی در هوا که من دنبال می کنم

چشم تو، چنان کور چون …

توصیف تغییری که در من دادی آسان نیست
اگر امروز زنده ام، پیش از …

بردگی را تحمل نمی کنم
من همیشه منم
ترجیح می دهم بشکنم
تا …

چشم در چشم، در سرما

بیا اینگونه آغاز کنیم

با هم
بیا حجابی را …

بگذار چشمت شمعی باشد در صندوقخانه
و نگاهت فتیله ی آن
بگذار چنان تاریک …

ای که چنان ژرف خفته ای که نتوانی برخاستن
هر سپیده دم به …

اینجا هنوز جایی می بینم
یک جای خالی
اینجا در سایه

این سایه
برای …

پاره ای از واژه ها
سبکبالند
چونان دانه های سپیدار

بالا می روند…

درخت به دستهایم وارد شده
شیره اش از بازوانم بالا رفته
درخت در سینه …

سالها پیش هم
بلبل می خواند
به نغمه یی خوش
از آن که …

وقتی عاشقم
حس می کنم سلطان زمانم
و مالک زمین و هر چه …

این دیوار سفیدوجود دارد
و بر فراز آن آسمان
که خود را می …