بایگانی نوشته‌های سوفیا دِه میو برینر

اقیانوسی با عضلاتی سبز
بُتی با چندین دست، مثل اختاپوس
کائوسِ فساد ناپذیری که …

به دور افتاده از از گناه و تقدیس
اینک آنان سکنی می‌گزینند در صمیمیتِ …

برای آنکه چنین گردنی افراشته داشته باشد
برای آنکه مچ‌هایش مثل ساقه‌های گل خمیده …

شعری نوشتن درست به سانِ گاوی که زمین را شخم می‌زند
بی هیچ اندیشه‌ای …

هیچ چیزی هراسنده‌تر از، هیچ چیزی والاتر از
تماشای اسپارت‌ها در صفوفِ آماده باش…

جفتِ اسب‌هایم را راندم
من راه را انتخاب نکردم، اسب‌هایم کردند
و در سرزمینِ …

ما باز پدیدار خواهیم شد زیر دیوارهای کنوسوس

و در دلفی، مرکز جهان

ما …

آوردنِ تصویر، دیوار، باد

گل، شیشه، برق روی چوب،

و زلالیِ نابِ سردِ آب…