بایگانی نوشته‌های دابلیو اس. مروین

  بگذار روحی را احضار کنم، عشق، اگرچه کوچک باشد؛ در ماه مهر به…

  در میان دانسته‌های ما هستند کلماتی که دیگر به زبان نمی‌آوریم‌، اما هرگز…

  وقتی اینجا هستی انگار تنها یک اسمی که به ما می‌گوید هستی یا…

آمدن به آن اتاق بلند پس از سال‌ها
پس از اقیانوس‌ها و سایه‌‌های تپه‌ها …

آخرین شعرها، شعرهایی هستند
که آن‌ها را به آغاز برمی‌گردانم
و امیدی را دنبال …

هر دو می‌دانستیم
که چه امتیازی بود
در این که با هم قدم بزنیم.…

نبودن تو چنان از من گذشته است که انگار نخ از میان سوزن،

به …

طبعا شب است. پايین‌تر از عود واژگون با تنها رشته‌اش به راه خود می‌روم …

واسه‌چی بهم وعده داد که خودمون می‌خواستيم يه کشتی بسازيم همه‌شو با دستای خودمون …

هنوز مانده بر تخته سياه بر کلاس درسی در شهری دايره‌ای، دست‌نخورده و صندلی …

نشسته فراز کلمات بس دير شنود‌ه‌ام زمزمه‌ی آهی نه‌چندان دور چونان بادشبانه‌ای در کاج‌ها …

سال به سال بی‌که آگاه‌باشم از آن سپری کرده‌ام آن‌روز را. هنگام که واپسين …