بایگانی نوشته‌های ایلهان برک

هفت اکتبر سال هزار و نهصد و پنجاه و یک
شبی بود
سرد، تاریک …

من دردم ، درد یعنی صورت پاییزی تو
یعنی نا امید
بعضا قامت تو …

همین جا بمان عشقم
همین گونه که هستی
بمان
و تنها
به من نگاه …

ای حرف
ای قلم، ای کاغذ زیبا
برای تو از نهرها و بادها
سخن …

گفته بودم
که آسمان
شنیده خواهد شد

به کشوری مملو
از سکوت خفقان و …

معشوق من!

باز ماهِ سپتامبر
و چهره ی تو که آرام آرام
گرفته می …

صورت ات
شبیه روزهای اول
جمهوریت بود

برخاستم و آشفته
به هر سمتی سرک …

وقتی به تو می اندیشم
آهویی تشنه
کنار نهر می آید
و وسعت چراگاهان …

نشسته بودم
خالی ، تهی
و به آوای باد گوش سپرده بودم
(بادی که …

مرگ همیشه
خیلی آسان تر از عشق بوده است
حتی ” آراگون” هم می …

روز با خورشید آغاز شد
چشمانم را به زحمت
سمت ساحل دوختم

زنی با …

تو را می بوسیدم
لبانت
همانند خزه های سبز
لطیف بود

ایستادیم
و قد …

آن روزها که تو بودی
چیزی به نام بدی وجود نداشت
اندوه ها
این …

” کاغذا ، کتابا ”      زن گفت
” هر جایی دست می زارم
چند …

وقتی اینها را می‌نوشتم پنجاه و یک ساله بودم و لحافهایم بوی تنباکو می‌داد.…

جایی، گوشه‌ای، جنگلی به شعری وارد شد.…