بایگانی نوشته‌های احمد شاملو

«- كاش مرا به بوسه‌هاى دهانش
ببوسد.
عشق ِ تو از هر نوشاك ِ …

«- من گل ِ سرخ ِ شارون
نرگس ِ خندان و سوسن ِ دره‌ام.»…

«- شب همه شب تنها در فرش ِ خواب ِ خويش
بى‌خود از خويش …

«- تو زيبائى اى عزيز ِ من
با چشم‌هايت اين دو كبوتر، از پس …

«- چرا دل ِ من، هنگامى كه به خواب اندرم پريشان و ناآرام بيدارى …

«- تو زيبايى اى دلارام، همچون اورشليم در ذروه‌ى شوكت ِ خويش و همچون …

«- بامدادان گام‌زنان به باغ ِ خوش‌منظر ِ درختان ِ گردو درآمدم
و سرسبزى …

«- دريغا دريغا كه برادر ِ من نيستى از بطن ِ مادرم!
و روياروى …

از كسى نمى‌پرسند چه هنگام مى‌تواند خدانگهدار بگويد
از عادات انسانيش نمى‌پرسند
از خويشتنش …

يكديگر را مى‌آزاريم
بى‌آن كه بخواهيم،
شايد بهتر آن باشد
كه دست به دست …

از تنهايى مگريز
به تنهايى مگريز
گهگاه
آن را بجوى و
تحمل كن
و …

در سكوت
با يكديگر پيوند داشتن،
همدلى صادقانه
وفادارى ريشه‌دار.

اعتماد كن!…

زير پايم
زمين از سم‌ضربه‌ى اسبان مى‌لرزد
چهار نعل مى‌گذرند
وحشى، گسيخته افسار، وحشت‌زده…

با در افكندن خود
به دره
شايد
سرانجام
به شناسايى خود
توفيق يابى…

پرواز اعتماد را
با يكديگر تجربه كنيم
وگر نه مى‌شكنيم
بال‌هاى دوستى‌مان را.…

كسى مى‌گويد «آرى»
به تولد من
به زنده‌گيم
به بودنم
ضعفم
ناتوانيم
مرگم

كسى …