باد را دیدم که می‌وزید | لدو ایوو

باد را دیدم که می‌وزید | لدو ایوو


باد را دیدم که می‌وزید و
شب را که فرود می‌آمد.
زنجره را دیدم که می‌جهید
بر سبزه‌ی لرزان.

بسی شگفت‌تر از خاک
قدم بر آب نهادم
و غنچه را دیدم که گل می‌شود
تو گویی صدف‌هایی که زبان می‌گشایند.

شب و روز را که یگانه می‌شدند
تا تدهین‌ام دهند.
و پیوند نور و سایه
رویاهایم را  به بر گرفت.

مورچه را دیدم که پنهان می‌شود
در شکاف میان سنگ‌ها.
چنان که پنهان می‌شوند آدمیان
میان کلمات.

زیبایی جهان پریستار من است.
نان زیبای صبحگاهی
که فروتن‌ترینِ دست‌ها
روی میزی می‌نهد
که جداسر است.

هرگز غریبه نخواهم بود.
از هیچ تبعیدی هراسم نیست.
هر کلام من
یک موطن مخفی‌ست.

تمامِ داد و دهش‌ام من:
تندر و وضوح
لب‌های جهان
ستارگانی که می‌گذرند.

فقط سرچشمه را می‌شناسم:
آب سیاه را که بر خاک لیسه می‌کشد
و میان ریشه‌های شاه پسند،
خرچنگ‌ها را،
در کمین.

فقط
هرآن‌چه را که نیاموخته‌ام را
می‌دانم:
بادی که می‌وزد
بارانی که می‌بارد
و عشق را.

درباره‌ی محسن عمادی

محسن عمادی (متولد ۱۳۵۵ در امره، ساری) شاعر، مترجم و فیلم‌ساز ایرانی است. عمادی در دانشگاه صنعتی شریف، رشته‌ی مهندسی رایانه را به پایان رساند. فوق لیسانس‌اش را در رشته‌ی هنرها و فرهنگ دیجیتال در فنلاند دریافت کرد و تحصیلات تکمیلی دکترایش را در دانشگاه مستقل ملی مکزیک در رشته‌ی ادبیات تطبیقی پی گرفت. او مدیر و صاحب امتیاز سایت رسمی احمد شاملوست. اولین کتابِ شعرش در اسپانیا منتشر شد و آثارش به بیش از دوازده زبان ترجمه و منتشر شده‌اند. عمادی برنده‌ی نشانِ افتخار صندوق جهانی شعر، جایزه‌ی آنتونیو ماچادو و جایزه‌ی جهانی شعر وحشت در اسپانیا بوده‌است و در فستیوال‌های شعرِِ کشورهایی چون فرانسه، اسپانیا، مکزیک، آمریکا، هلند، آلمان، پرتغال، برزیل، فنلاند و ... شعرخوانی کرده‌است. در حال حاضر ساکن مکزیک است. وی اداره تارنمای رسمی احمد شاملو و نشر رسمی الکترونیکی آثار شاملو از جمله «کتاب کوچه» را بر عهده دارد.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

این سایت از اکیسمت برای کاهش هرزنامه استفاده می کند. بیاموزید که چگونه اطلاعات دیدگاه های شما پردازش می‌شوند.