بایگانی نوشته‌های پابلو نرودا

‌ ‌ ‌‌ ‌پابلو نرودا، شاعر بزرگ شیلیایی، می‌گوید اگر دو گزینه پست ریاست جمهوری و اهدای جایزه نوبل را برای او روی میز بگذارند، بلند می‌شود و پشت میز دیگری می‌نشیند. او شاعری پرحاشیه بود که حاشیه‌های زندگی‌اش بعد از مرگ نیز تمام نشد. مخالفانش همیشه به او حسادت می‌کردند. خوش می‌گوید: «میراث بدی از اسپانیا به ما رسیده …

عشق ما بیرون، پشتِ دیوارها زاده شد در باد در شب در زمین از این روست که خاک و گُل، گِل و ریشه‌ها نام تو را می‌دانند.. ‌

        وَ همان روزها بود… شعر سر رسید به جست و جوی من. نمی دانم، نمی دانم از کجا آمد، از زمستان یا که رودی نمی دانم چه گونه و کجا نه اصواتی بودند، نه کلماتی و نه سکوت، لیکن از خیابانی که فرا می خواندم از آن شاخساران شب، به ناگاه، از آن دیگر چیزها، میان …

برگردان این شعر پیش کشی است به برادرم مودب (میرعلایی) به پاس محبت های همیشه گی اش   برایم صندلی یی بیاور در میان تند باد صندلی یی برای من و برای همه  نه فقط برای تسکین و تن های خسته که برای هر قصد و برای هر کس برای توان به باد رفته و لختی تامّل     یک …

می توانم امشب غمناک ترین سطرها را بنویسم. مثلن بنویسم: ” شب شکسته است وَ تکه تکه می شوند آن ستارگان در دور دست و بر باد می روند.” شب- باد، در آسمان می پیچد و می خواند. می توانم امشب غمناک ترین سطرها را بنویسم. عاشق اش بودم و گاهی هم عاشق ام می شد. در شبی این چنین …

ترجمه ی این شعر پیش کشی است به همسرم باهار و اتفاق بودن اش     حالا از آنِ منی. در رویایت با رویایم بیاسای. عشق و رنج و کار همه باید اکنون که یک سر به خواب روند. شب دَوَران نادیدنی اش را می آغازد، وَ تو چون کهربایی ناب کنارم خفته ای.   چیزی جز عشق در رویاهایم …