مرگ است که تسکین میدهد افسوس! مرگ، امکانِ زندگیست غایتِ زندگیست و تنها امید که چونان اِکسیری برپامیدارد و سرمست میکند و ارزانی میدارد دلِ تا شب پیشرفتن را از میانهی توفان و برف و سرما درخششِ لرزانِ افقِ سیاهِ ماست پناهگاهِ والای حکشده بر کتاب برای نشستن و آسایش و سیرشدن فرشتهایست که با خواب و موهبتِ رؤیاهای عمیق …