حافظ در ظاهر هیچ کس را هجو نکرد. در شعر او هجو به معنای متعارف وجود ندارد. دو سه باری که دشنام میدهد و شعر او لحن هجو پیدا میکند، راجع به صوفیه حرف میزند: «کجاست صوفی دجالفعل ملحدشکل/ بگو بسوز که مهدی دینپناه رسید» و در جای دیگر: «صوفی شهر بین که چون لقمۀ شبهه میخورد/ پاردمش دراز باد …
ادامهی مطلب