نوازش کن، ببوس مرا

نوازش کن، ببوس مرا


در شهری به دنیا آمدم
که بادهایش از سمت شمال می وزید
به این سبب
لبانم خشک و ترک خوردهَ ند

کمی ببوس مرا

در شهری که به دنیا آمدم
هیچ درخت گردویی نبود

از اینست که
حسرت خنکای سرزمینی را
همیشه به همراه دارم

کمی نوازش کن مرا

درباره‌ی سیامک تقی‌زاده

3 یادداشت

  1. خیلی عالیه حرف ندارین اشعار روحنوازی نوشتین.مرسی

  2. دست مریزاد و پاینده باشید.
    در سرزمین من بادهای جنوبی حامل هوای خشک و سوزنده است و بادهای شمالی خنکا و رطوبت و باران را همراه می آورد. شاید برای تبدیل این شعر به فارسی لازم بود کمی در جهت های جغرافیایی دست می بردید.
    راستی احمد عارف کجایی ست؟

  3. در پاسخ به آقاي خراساني:
    در سرزمین من بادهای جنوبی حامل هوای خشک و سوزنده است !!؟؟
    آقا بيخيال. اين كه شد درس جغرافيا !

    بنظر من تنها نقطه ضعف ترجمه در اين دو عبارت هست:
    (به اين سبب)
    (از اين است كه)

    درود بر شما آقاي تقي زاده

پاسخ دادن به علی خراسانی لغو پاسخ

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

این سایت از اکیسمت برای کاهش هرزنامه استفاده می کند. بیاموزید که چگونه اطلاعات دیدگاه های شما پردازش می‌شوند.