دفتر یادداشت | هانس مگنوس انتسنزبرگر

فرسوده، با ردهای کوچکی بر چرم،
مستعمل، کتابفروشان آن را چنین‌ ‌می‌گویند،
پیر، اما جوان تر از من.

“روبرتو مورتی” از سانتیاگو:

شماره‌هایی که دیگر جواب نمی‌دهند،
یا سکرتر یک شرکت خدمات نظافتی
پاسخ می‌دهد.

“کلودین آویلان” از” کلرمون فران”:

دقایق گم شده،
نام‌های یادداشت شده در تخت خواب‌های‌ هتل‌،
هنگام سوار شدن به قطار یا در کنگره ها.

“اولگا دیز” از” گونزن هاووزن”:

گیرنده به آدرس نامعلومی نقل مکان کرده است،
مهر اداری، شماره‌ی مورد نظر موجود نیست.

آیا من زمانی در “کلرمونت فررانت” بوده‌ام؟
“اولگا”، “روبرتو”، یا “کلودین”:
او چه کسی می‌توانست باشد؟

عشق، نان، یک گفتگو،
یک خوابگاه، یک وعده
که کسی به آن عمل نکرد.

حادثه، با نجواهای‌اش،
با چهره‌های مرده‌اش،
نام‌های کور‌اش.

و همینطور نام من،
کمی فرسوده، پیرتر از من،
در دفترهای دیگر:

او چه کسی می‌توانست باشد؟
هر که می‌خواهد باشد،
آن را خط بزن.