زنانِ نفرین‌شده (دِلفین و هیپولیت)

زنانِ نفرین‌شده (دِلفین و هیپولیت)


 

آیا رفتاری غریب از ما سر زده است؟

شرح بده اگر می‌توانی ای عذاب و ای دهشتِ من!

از هراس می لرزم وقتی مرا «فرشته» ی خود خطاب می کنی

با این حال حس می‌کنم دهانم را که به سوی تو می آید

اینگونه نگاهم نکن ای همه اندیشه ی من!

تویی که دوستت خواهم داشت تا ابد ای خواهرِ برگزیده ام

شاید دامی باشی گسترده پیشِ رو، و سرآغازِ نیستی ام

اما چه کسی را یارای سخن گفتن از دوزخ است، در برابرِ عشق؟

خوابگردِ بی حاصل، منحوسی ابدی ست

که می خواست نخستین باشد در حماقتِ خویش

گرفتارِ عذابی لاینحل و بی فرجام

درگیرِ مصائبِ عشق و شرافت

آن که در جستجوی وحدتی عرفانی ست

اتحادِ سایه و گرما، وحدتِ شب و روز

همو که هرگز تنِ بیجانش گرم نخواهد شد،

با خورشیدِ سرخی که عشقش می نامند

در این زمینِ پست، پدر و سَروَر، یکی ست

اما فرزند از دردی عظیم درهم می پیچد و فریاد بر می آورَد:

ورطه ای را در هستیِ خویش گسترده ام،

و این ورطه ی عمیق، قلبِ من است،:

شعله ور همچون آتش فشان و قادر چون خلاء

و هیچ چیز این هیولای نالان را سیراب نمی کند

و هیچ چیز فرو نمی نشانَد تشنگی اومِنید را

که فانوس در دست برمی افروزد این عطش را تا اعماقِ خونِ خویش

حجاب بسته ی جانمان، فاصله ای ست میان ما و جهان

و کاهلی راهی ست به سوی آسایش

می خواهم در گلوگاهِ بی پایانت به عدم رِسَم

و روی سینه ات، طراوت گور را بازیابم

فرود آیید ! فرود آیید! ای قربانیان بینوا

فرود آیید به این دوزخِ ابدی !

فرو روید به عمیق ترین حفره ها که در آن

گناهان را بادی شلاق می زند که از آسمان نیامده است

غارهایتان را هرگز شعاعِ نوری روشن نخواهد کرد

و از روزنه های دیوار، دَمی مسموم و تب دار

به درون آمده فانوستان خواهد شد

همان عطر سهمگین که به جسمتان فرو می رود.

پس ای جان های عاصی ! سرنوشتتان را خود رقم زنید!

و ابدیت را درون خویش جستجو کنید!

هیپولیت! قلبِ من! نظرت چیست؟

اکنون در می یابی که نباید قربانی کنی

نخستین گل های سرخت را

در برابرِ دمی سوزان که می خشکاندشان؟

هیپولیت! خواهرم! پس روی برگردان

تو ای جان و قلب و همه ی هستی و نیمه ی من

بازگردان به سویم چشم هایت را که لبریز از ستاره و لاجورد است

برای یک نگاه سحرآمیز و عطرِ آسمانی توست ،

که من حجاب بر می دارم از لذت های پنهان

و تو را می برم با خود به خوابی بی پایان.

 

درباره‌ی سارا سمیعی

یک یادداشت

  1. امیرحسین کامیاران

    به به.. چه خوب
    شما حتما این نمایش رو ببینید تا تموم نشده
    تا 19 تیرماه 95 هست
    هیپولیت – تالار حافظ – ساعت 21

    http://www.tiwall.com/theater/hippolyt

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

این سایت از اکیسمت برای کاهش هرزنامه استفاده می کند. بیاموزید که چگونه اطلاعات دیدگاه های شما پردازش می‌شوند.