یکی دو ماه پیش خواستم یادداشتی بنویسم دربارۀ کتاب «بوطیقا و سیاست» در شاهنامه تألیف آقای محمود امیدسالار. ننوشتم. بعد قرار شد نقد مفصلی بنویسم و کتاب را از جهات مختلف معرفی کنم. بعد دیدم معرفی کتاب، از همه جهات، ممکن نیست. این کتابی است پر از اشکال. فکتهای آن اشکال دارد. مبانی نظری آن اشکال دارد. نتایجی که گرفته …
ادامهی مطلبدر هجو هستی | مجتبی عبداللهنژاد
حافظ در ظاهر هیچ کس را هجو نکرد. در شعر او هجو به معنای متعارف وجود ندارد. دو سه باری که دشنام میدهد و شعر او لحن هجو پیدا میکند، راجع به صوفیه حرف میزند: «کجاست صوفی دجالفعل ملحدشکل/ بگو بسوز که مهدی دینپناه رسید» و در جای دیگر: «صوفی شهر بین که چون لقمۀ شبهه میخورد/ پاردمش دراز باد …
ادامهی مطلبشاملو عاشق صداها بود
به دوم مرداد رسیدیم. سالروز خاموشی شاملو. شاملویی که در تاریخ ادبیات ایران یگانه است. هیچ کس دیگری را نمیتوان با او قیاس کرد. چند نسل از بهترین فرزندان ایران با شعر شاملو بزرگ شدند. با شعر شاملو عاشق شدند. با شعر شاملو زندگی کردند. با شعر شاملو مردند. ولی شعر تنها دستاورد او نبود. حتی بزرگترین دستاورد او نبود. …
ادامهی مطلبچند نکته دربارهٔ ترجمهٔ ادبی | اومبرتو اکو
امبرتو اکو | ترجمهی مجتبی عبداللهنژاد گل سرخ با نام دیگر بعضی نویسندهها اهمیتی به ترجمه کارهایشان نمیدهند، گاهی به خاطر عدم دانش زبانشناسی، و گاهی به این دلیل که اعتقادی به ارزش ادبی آثار خود ندارند و فقط میخواهند تا میتوانند آثار ادبی خود را در کشورهای بیشتری بفروشند. این بیاعتنایی دو عامل دیگر هم میتواند داشته باشد که …
ادامهی مطلب